Katrin Korfmann, Anton de Komplein, 2018, 267 x 489 cm, fotografie
detail ‘Anton de Komplein’
Katrin Korfmanns werk bevindt zich op het snijvlak van fotografie, film en installatie. In haar werk creëert ze een spanning tussen stilstand en beweging, en mede daardoor tonen haar beelden een sterke affiniteit met performance. Korfmann voelt zich aangetrokken tot situaties uit het dagelijks leven die zich meestal afspelen in de openbare ruimte. Door mensen in beweging vast te leggen vormt zij een nieuw perspectief op drukke stedelijke ensceneringen als portretten van hedendaagse transities.
In haar oeuvre verwerkt Korfmann een kritische houding naar de wereld om haar heen, expliciet met betrekking tot de hedendaagse beeldcultuur. Ze onderzoekt een veelheid aan beelden, hun historische en actuele verschijningsvormen en daaruit volgende maatschappelijke en visuele effecten. Ze plaatst haar belevingswereld buiten zichzelf, abstraheert deze en speelt er mee om er beter ‘zicht’ op te krijgen. Haar foto’s zijn zowel een beeld van de werkelijkheid als van het collectieve sociale geheugen. Een vaak terugkerend aspect in haar foto’s en installaties is een monochromatische achtergrond: zij benoemt deze als ‘ruimte nul’. De ruimte nul is een effen vlak, zoals een canvas of een achtergrond in een fotostudio, klaar om het spel vast te leggen dat zich daarop gaat afspelen. Het vogelperspectief dat Korfmann vaak hanteert, zorgt voor beelden die vrij staan van directe verwijzingen naar architectuur, specifieke locaties of culturele achtergronden.
Het werk ‘Anton de Komplein’, dat tijdens Big Art 2019 wordt getoond, presenteerde Korfmann bij CBK Zuidoost in 2018 ter ere van het 50-jarig jubileum van de Bijlmer in Amsterdam Zuidoost. Voor het evenement ‘Ode aan de Bijlmer’ werd het Anton de Komplein als locatie gebruikt, vernoemd naar de Surinaamse schrijver en verzetsstrijder. Het beeld komt voort uit het bronmateriaal dat Korfmann fotografeerde tijdens het realiseren van een opdracht voor het nieuwe Justitieel Complex Zaanstad. Hiervoor nam ze vier verschillende pleinen in Amsterdam van bovenaf waar. Met het gebruik van talloze versies van het Anton de Komplein en die samen te voegen tot één fictief beeld, creëerde ze een eigen versie van dit plein, losstaand van tijd en gebeurtenissen.